Δεν είναι εύκολο να μαθείνω ελληνικά έξω

Άρχισα να μαθαίνω ελληνικά σαν παιδί. Ήξερα τα χρώματα, τα ζώα, τους αριθμους... αλλά όταν ήμουνα τρία χρονών η γιαγιά μου πέθανε. Από τότε μιλούσαμε στο σπίτι σχεδόν μόνο τσεχικά. Όταν ήμουνα δεκαπέντε χρονών έμαθα το ελληνικό αλφάβητο. Πριν δύο χρόνια αποφάσισα να αρχίσω ξανά να μαθαίνω. Εγώ και ο ξάδερφος μου ξεκινήσαμε μαζί στη Οστράβα με την Μιχάελα. Μιχάελα είναι μία Τσέχα που σπούδαζε ελληνικά και δούλευει στην Ελλάδα με τους τουρίστες. Μετά από ένα χρόνο μετακόμισα στην Πράγα και εκεί έψαξα που μπορώ να μαθένω. Βρήκα τη Κατερίνα και συνέχισα. Κατερίνα είναι μία Ελληνίδα από την Πράγα που δουλέυει ως ξεναγός και αυτή είναι η δασκάλα και έχει τη τάξι που σπουδάζουν πολλοί φοιτητές όπως εγώ.

Τώρα πιστεύω ότι θα βρώ κάποια δασκάλα ή κάποιον δάσκαλο στο διαδίκτυο να κάνουμε μαθήματα στο Skype και θα προσπαθώ να παίρνω συχνά το τηλέφωνο της μανούλας μου, αλλά δεν είναι εύκολο να μιλάμε μαζί στα ελληνικά - πάντα γυρνάμε στα τσεχικά. Επίσης ο φίλος μου ο Κυρίακος θα έχει χρόνο για εμένα στο Skype, αυτός είναι ο συνταξιούχος και ο καλός φίλος του πατέρα μου.