108 κιλά

Ξεκίνησε η άνοιξη. Μόνο κάθομαι στο σπίτι και δεν κάνω τίποτα. Πήρα απόφαση να χάσω λίγα κιλά. Ασ πούμε 10 κιλά. Ξέρω έναν τσέχο-έλληνα οποίος έχει πάει δέκα πέντε χρόνια στο γυμναστήριο. Αυτός θα με βοηθήσει με την δίαιτα. Αυτό σημαίνει πως δεν θα τρώω έξω από τώρα και θα μαγειρέψω κάθε μέρα. Θα δώ τα αποτελέσματα σε μερικές μήνες.

Άλλο από αυτά, ξεκινήσαμε πάλι μαθήματα με την Μίσα, την πρώτη μου δασκάλα και κάνουμε τα μαθήματα online μέσα στο skype. Μου έστειλε ένα άρθρο για τον 25 Μαρτίου για να το διαβάσω αλλά είναι πολύ δύσκολο. Δεν πειράζει, έτσι θα μάθω καινούργιες λέξεις.

Στο πρώτο μας μάθημα μάθαμε αυτές τις λέξεις:

Původ καταγωγή, sezónní práce η δουλειά της σεζόν, místo το μέρος, trajekt καράβι, ve styku στην επαφή, píšeme si γραφόμαστε, daleko μακριά, vzdálený μακρινός, národnost εθνικότητα, dovolovat επιτρέπω, pokuta πρόστιμο, vyhrožovat απειλώ, záliv κόλπος, moře (zem.) πέλαγος, hřbitov νεκροταφείο, hrob τάφος, pohřeb κηδεία 

Sankce κύρωση, inflace πληθωρισμός, vysokozdvižný vozík περονοφόρος ανυψωτής  

Μπουζούκι μου διπλόχορδο

Η κατάσταση μας είναι δύσκολη. Δε θέλουμε ούτε να μιλήσουμε για το covid ούτε να φωράμε μάσκες. Θέλουμε να είμαστε έξω. Με τον κόσμο. Αλλά τι να κάνουμε. Πρέπει να περιμένουμε. Θα είναι καλύτερα.

Και εγώ; Τι νέα έχω; Πολά. Είμαι ακόμα προγραματιστής. Μαθαίνω μπουζούκι και μία μέρα θα είμαι πολύ καλός. Ελπίζω. Μένω στην Οστράβα. Είναι σπίτι μου. Εδώ μεγάλωσα και θέλω να μείνω εδώ. Θέλω να κάνω ότι μπορώ να νιώθω καλά εδώ. Οι γονείς μου μένουνε κοντά, αλλά δεν τους βλέπω συχνά. Δεν είναι δυνατόν γιατί δεν θέλω να τους μολύσω. Και όταν κάνω επίσκεψη φωράω μάσκα και κάθομαι δίπλα στο ανηχτό παράθηρο.

Όταν είναι δυνατόν κάνουμε παρέα με φίλους εδώ. Ξέρω πως απαγορέβεται αλλά νομίζω πως 99 της 100 άνθροποι κάνουνε το ίδιο. Δεν έχουμε ενεργία να κάθομαι μόνο σπίτι και να μην κάνουμε τίποτα.

Κάθε κυριακή παίζουμε με το γρουπ μας σε ένα κρυμμένο υπόγειο. Τι πλάκα πως πρέπει να κρυβόμαστε. Εγώ παίζω μπουζούκι. Η Ιβάνα παίζει κιθάρα και μπαγλαμά. Ο Στέλιος τραγουδάει και παίζει τουμπερλέκι. Η Ραφαέλα τραγουδάει. Η Έβα τραγουδάει. Και βρήκαμε μία κιθαριστή την Τερέζα. Παίζουμε ρεμπέτικα και άλλα ελληνικά τραγούδια.

Γνώρησα μία πολύ καλή κοπέλα από την Ελλάδα που μένει εδώ στην Οστράβα και ήμασταν μαζί από τον Απρίλιο. Αυτή ήταν η καλήτερη μου δασκάλα της ελληνικής γλλώσας και με έμαθε πολύ. Μου αρέσει πάρα πολύ. Δυστυχώς πήραμε απόφαση να χωρίσουμε. Αυτή είναι η ζωή.

Τώρα είμαι πάλι μόνος και έχω χρόνο να γράφω το blog μου. Είναι πολύ σημαντικό να συναιχίζω, θέλω να το διαβάσω σε πολά χρόνια και να θυμάμαι τις λεπτομερίες που δεν φράφω όλες. Αυτά θα μείνουνε μόνο στη μνήμη μου.

Η επιστροφή του προγραμματιστή

Ξεκίνησα την παλιά μου δουλειά στο γραφείο.  Ήταν δύσκολη απόφαση και έπρεπα να διαλέψω διότι πολλές εταιρίες με ήθελες. Θεορώ πως έκανα καλά και γύρησα στην παλιά μου δουλιά. Αυτή την στιγμή δουλεύω από την Οστράβα και θέλω να μένω εδώ. Δεν υπάρχει λόγος να είμαι στην Πράγα ή στην Βιέννη. Η αγορά εργασίας του κλάδου του προγραμματησμού έχει αλλάξει εδώ στην Οστράβα διότι πολλές καινούργιες εταιρίες μπήκαν την περιοχή μας... και μπορώ να πάω στο σπίτι των γονέων μου όποτε θέλω να φάω κάτι καλό ή να επισκευάσω τον υπολογιστή του πατέρα μου, γιατί δεν υπάρχη μέρα οι υπολογιστοί δουλεύουν σωστά. Και ο μπαμπάς μου έχει το χειρότερο σύστημα... το Windows.

Ανυπομονώ να ξεκηνείσω την δεύτερη εβδομάδα αύριο.

Η δεύτερη εβδομάδα στο βουνό

Ξεκουράστηκα. Ήμουνα στο εξοχικό μας σπίτι με τους γονείς μου και μετά πήγα για μία μέρα στο χωριό Králíky, όπου κάναμε μεγάλο πάρτι, γιατί ο φίλος μου ο Μιλαν θα παντρευτεί σύντομα.

Ανέβηκα το βουνό την Κυριακή με το σακίδιο και με το ακορδεόν μου. Για πρώτη φορά στην ζωή μου δεν συνάντησα κανένα ενώ πήγα πάνω στο φαλακρό βουνό, επειδί ήταν η Κυριακή βράδυ και ο καιρός δεν ήταν καλός, τελείωσε καταιγίδα. Όταν ήρθα στη βουνοκορφή, γνώρησα καινούργιους συνάδελφους και πήγα για ύπνο.

Όλη η εβδομάδα ήταν υπέροχη. Πρώτες δύο μέρες ήταν ήρεμοι, δεν ήρθαν πολλοί πελάτες. Οι φίλοι μου από την Οστράβα με επισκέφτηκαν την Τρίτη και είδαμε το καταπληκτικό ηλιοβασίλεμα μαζί.

Μετά την Τρήτη άρχισε η φασαρία και δουλέψαμε σκληρά. Ένα βράδυ ήπιαμε σφηνάκια και λίγες μπήρες, γιατί η δισεγγονή της μαγείρισσας μας γέννησε μωρό. Η μαγείρισσα μας είναι ογδόντα χρονών και έχει πενήντα δύο απόγονους. Αυτή μας κέρασε και εγώ έπαιξα το ακορντεόν.

Μερικές φορές οδήγησα το φορτηγό κάτω για αποθέματα. Μία φορά οδήγησα κάτω με μία γυναίκα που ξέχασε τα φάρμακά της. Δεν θα ήθελα να είμαι επαγγελματικός οδηγός, δεν είναι εύκολο με το μεγάλο φορτηγό.

Μία μέρα γνόρησα πέντε άντρες, γύρω σαράντα χρονών, που πήγαν με τα ποδήλατά τους στα βουνά. Ένας από τους είχε ηλεκτρικό ποδήλατο με μπαταρία, γιατί είχε νόσος του Πάρκινσον, πραγματικός ήρωας. Του είπα για την μάνα μου και να μην ξεχάσει οπτιμισμό, γιατί αυτό είναι πολύ συμαντικό. Μηλήσαμε λίγο και αυτοί πήγαν για ύπνο στο ξενοδοχίο μας.

Την παρασκευή πάλι έπαιξα το ακορντεόν μου και τραγουδήσαμε με τους συνάδελφους και με κάποιους πελάτες μας.

Τελείωσα τη δουλειά το Σάββατο βράδυ και πήγα για ένα πάρτι στο χωριό Guty, γιατί ένας άλλος φίλος μου ο Lukáš θα παντρεφτεί σύντομα.

Τώρα είμαι στο σπίτι και πάλι είμαι κουρασμένος. Τα βαρέλια μπύρας είναι βαρέα.

Η δουλειά πάνω στο βουνό

Θα ήθελα να επιστρέψω σε γραφείο, έχω ξεκινήσω να ψάξω για εταιρία εδώ στην Οστράβα. Σιγά σιγά ... Στο μεταξύ βρήκα δουλειά πάνω στο Φαλακρό βουνό, δεν θέλω να είμαι στην πόλη μας τον Αύγουστο τον ολόκληρο μήνα.

Μία μέρα κάναμε πεζοπορία στο Φαλακρό βουνό και κοιμηθήκαμε πάνω στα βουνά με τους φίλους μου. Εκεί ρώτησα για δουλειά στο ξενοδοχίο, αν έχουν δουλιά για τον Αύγουστο και πάλι ήμουν τυχερός. Οι φίλοι μου γελάσανε τι ιδέα είχα, αλλά είμαι σύγουρος πως έκανα καλά.

Σε δύο εβδομάδες ξαναανέβηκα το Φαλακρό βουνό,  με το ακορδεόν μου και με το σακίδιο μου. Όταν ήμουνα εκεί χαιρέτησα τους υπάλληλους του εστιατορίου, τους καινούργιους συνάδελφους μου, και πήγα για ύπνο.

Ήμασταν επτά. Η επικεφαλής, η μαγείρισσα, εγώ, ένα αγόρι δεκαεπτά χρονών, και πολλά κορίτσια γύρω είκοσι. Μία τέλεια ετερία, αλλά δεν είχαμε χρόνο να κάνουμε τίποτα άλλο από την δουλιά, γιατί η δουλιά ξεκινάει στις επτά το πρωοί και τελιόνει στις ένδεκα το βράδυ, διότι οι χιλιάδες ανθρώποι ανεβαίνουν το βουνό κάθε μέρα το καλοκαίρι.

Παρόλο που δουλέψαμε ολόκληρες τέσσερεις μέρες σαν δούλοι, κάναμε πολλά αστία και το τελευτέο βράδυ κάναμε πάρτι και τραγουδήσαμε.

Τώρα τα πόδια μου και τα χέρια μου πονάνε. Είμαι πίσω στην πόλη και ξεκουράζομαι. Είναι απίστευτο πως ανυπομονώ να ξαναείμαι εκεί σε μία εβδομάδα. Η παρέα θα είναι άλλη, αλλά είμαι σήγουρος πως θα διασκεδάσουμε όταν θα καθαρίζουμε πατάτες, σκόρδο και κρεμίδια για ώρες ή όταν θα εξυπηρετούμε την άπειρη σειρά πελατών ή όταν θα πλένουμε πιάτα.

Ένα όνειρο (δεύτερο μέρος)

Την πρώτη μέρα σκοτώσαμε και ετοιμάσαμε δύο πρόβατα για την γιορτή, ένα μεγάλο και ένα μικρό. Έμαθα καινούργια πράγματα από έναν φίλο, που ο μπαμπάς του ήταν χασάπης και για αυτό ξέρει πολλά.

Ετοιμάσαμε όλα για το πάρτι και σιγά σιγά οι φίλοι και οι συμπαίκτοι μας ήρθαν στο χωριό. Όλοι άφησαν τα προβλήματα τους στις πόλεις τους και άρχισαν να απολαμβάνουν την ενεργιά του χωριού.

Την δεύτερη μέρα ξυπνήσαμε σκληρά, αλλά δεν αργήσαμε. Εγώ έψαξα φανέλες για την ομάδα μας και τις βρήκα. Ο τερματοφύλακας, ένας νεαρός από το χωριό, ήρθε ο τελευτέος. Φώρεσε περίεργα ρούχα, είχε τσιγάρο στο στόμα,  γάντια στο χέρι του και μία μπυρίτσα στο άλλο χέρι του, και είχε κοιμηθεί μόνο για τρεις ώρες, όπως μας είπε με χαμόγελο. Εμείς, που τον ξέρουμε, δεν χάσαμε την ελπίδα. Οι άνθρωποι από το χωριό δεν κουράζουν ποτέ.

Έτσι χάσαμε δύο αγόνες και φέραμε μία ισοπαρία. Ήταν πικρό για μένα και για άλλους. Δεν έχουμε κερδίσει το τουρνουά ποτέ. Αλλά έχουμε λόγο να δεν σταματήσουμε, να ξαναέρθουμε και να προσπατήσουμε πάλι. Τον επόμενο χρόνο θα έχουμε δυνατή ομάδα σίγουρα. Ακόμα έχουμε μερικά χρόνια να κερδίσουμε τουλάχιστον μία φορά. Ακόμα έχουμε το όνειρο μας.

Περάσαμε πάρα πολύ ωραία για δύο επόμενες μέρες. Έπαιξα τον ακορδεόν μου μερικές φορές, ανεβήκαμε τον λόφο, κάναμε παρέα με τους φίλους από το χωριό. Η επιστροφή δεν ήταν εύκολη.

Ένα όνειρο (πρώτο μέρος)

Υπάρχει ένα χωριό στα βουνά μακριά από τον πολιτισμό. Μόνο μερικοί άνθρωποι μένουν εκεί, λιγότερο από εκατόν. Ένας φίλος ζει εκεί με την γυναίκα του και την κόρι του στο παλιό σπίτι του πατέρα του. Έχει και πολλά πρόβατα και έναν σκύλο και μεγάλο κήπο με δένδρα και φρούτα.

Αυτό το χωριό είναι σαν ένας παράδισος με ησυχία. Υπάρχουν λόφοι γύρω απο το χωριό και ένας παλιός δρόμος με δεκατέσσερα άγαλματα με εικόνες του Χρηστού σαν στην Οδό του Μαρτυρίου.

Έχει πανηγύρι την πρώτη Κυριακή του Άυγουστου κάθε χρόνο. Ο κόσμος έρχαιται από μακριά να ανεβένει τον δρόμο και να δει την θέα της βορικής περιοχής της Χανάς.

Εμείς, η παρέα μας από την Οστράβα, ερχόμαστε για άλλο λόγο. Παίζουμε ποδόσφερο.

Ίντα μπου κάμνεις;

Μισώ το ποδήλατό μου. Φέτος έχω πάει πάνω από τρεις χιλιάδες χιλιόμετρα με το ποδήλατό μου. Είμαι κουρασμένος, αλλά κατάφερα πολλά σε τρεις μήμες. Γνώρισα πολλούς καλούς άνθροπους σε κάθε χώρα. Συνάντησα φίλους στην Ελλάδα και ξάδερφια της μάνας μου. Βοήθησα στο χοστελ της Δώρας στην Καλαμπάκα για τρεις εβδωμάδες, το όνομα του χοστελ είναι Host El Greco. Πέταξα στην Κύπρο και ήμουνα εκεί με την φίλη μου, αλλά χωρίσαμε για το καλό μας. Είδα την παράσταση πού αυτή τραγούδησε και είδα την συναυλία της. Είδα συναυλία της αδερφής της. Δούλεψα στην Κύπρο στο μεγαλίτερο κατάστιμα ποδηλάτων με τον Άνιο απο την Βουλγαρία για τέσσερεις εβδωμάδες. Έμεινα στο σπίτι του παπά Ιωσήφ που μετακόμισε στην Κύπρο από το Τεξας πριν απο δεκαπέντε χρόνια και έχει μεγάλη εικογένια εκεί. Έμεινα στην παραλία για μία εβδομάδα και κάηκα την πλάτη μου. Και τελικά πέταξα στις Βρυξέλλες και ξεκείνησα το τελευτέο ταξίδι, το ταξίδι στο σπίτι μου. Συνάντησα δύο φίλους στην Γερμανία, και τους δύο ξέρω απο τη Νέα Ζηλανδία. Ο κόσμος είναι μικρός. Γνώρισα τον Νίκο και την Τάνια στο Μπον. Κοιμήθηκα στα παγκάκια γιατί δεν είχα πολλά χρήματα και δεν ήθελα να χάσω χρόνο με την σκηνή μου. Και όλλα έκανα με το ποδήλατό μου. Τελικά έφτασα στην Τσεχία. Εμείς στην Τσεχία λέμε περίπου αυτό: «παντού είναι καλά, στο σπίτι είναι το καλύτερα» και εγώ νιόθω έτσι τώρα.

Αυτό εδώ είναι ο χάρτης των μερικών ταξιδιών.

Πως πήγα στην Ελλάδα με το ποδήλατό μου

Ήθελα να πάω στην Ελλάδα με το ποδήλατο μου. Ο φίλος μου ο Γιάννης μου βοήθησε να βρω την δουλειά στην κατάστημα ποδηλάτων και εγώ άρχισα να δουλεύω εκεί. Έμαθα πολλά για ποδήλατα, αλλά δεν ήμουνα σίγουρος εάν μπορώ να το καταφέρω γιατί η Ελλάδα είναι 1500 km μακριά από την Τσεχία, γι’ αυτό αποφάσισα να δοκιμάσω το ποδήλατο μου και τα πόδια μου και πήγα στο Ledeč που είναι μόνο τριακόσια χιλιόμετρα μακριά από την Οστράβα. Η εκδρομή διάρκεσε τρεις μέρες. Την πρώτη μέρα επισκέφτηκα τον Τόμας που μένει με την οικογένεια του σε ένα μικρό χωριό, 100 km μακριά από την Οστράβα. Δεύτερη μέρα συνέχισα και επισκέφτηκα έναν άλλο φίλο τον Γιάννη, και αυτός μένει με την οικογένεια του σε ένα άλλο μικρό χωριό,200 km μακριά από την Οστράβα. Χαρούμενοι άνθρωποι. Την τρίτη μέρα έφτασα στο Ledeč, έμαθα πως μπορώ να πάω μακριά.

Άρχισα το ταξίδι μου στο Μπρνο. Στην αρχή ήταν δύσκολο, έπεσα δύο φορές, αλλά μόνο λίγο. Οι πρώτες δύο μέρες με κούρασαν, αλλά μετά συνήθησα και βρήκα ρυθμό.

Γνώρισα έναν άνδρα που πάει από την Αγγλία μέχρι την Σιγκαπούρη, Και αυτός το έγραψε για μένα στο blog του. Τώρα είναι στην Τουρκία, Μπράβο Matthew. Αυτός είναι ο σύνδεσμος για την ιστοσελίδα του https://mattmears66.wixsite.com/website

Έτσι άρχισα στο Μπρνο και έφτασα στην Μπίτολα σε δώδεκα μέρες, αλλά δεν πήγα κατευθείαν στην Ελλάδα, είχα πάρα πολύ χρόνο. Πήγα στην Οχρίδα και μετά στην Αλβανία.

Το ταξίδι μου μου κούρασε και ήμουνα πολύ χαρούμενος όταν έφτασα στην Πτολεμαΐδα που επισκέφτηκα την φίλη της γιαγιάς μου, τον σύζυγό της και τα παιδιά της. Είναι πολύ καλοί άνθρωποι και με καλωσόρισαν με φιλοξενία.

Τώρα είμαι στην Καλαμπάκα και βοηθάω στο hostel που ονομάζεται Host El Greco. Η Δώρα είναι η ιδιοκτήτρια του hostel και είναι καλός άνθρωπος, διότι αυτή στέλνει χρήματα στην Αφρική.

Το ολόκληρο το ταξίδι μου είναι εδώ

https://mapy.cz/s/3s7RQ

Εγώ κάνω πρακτική και μαθαίνω ελληνικά εδώ. Διαβάζω ένα βιβλίο στα ελληνικά αλλά πρέπει να χρησιμοποιώ το λεξικό συνεχώς. Έχω διαβάσει πενήντα σελίδες σε μια εβδομάδα και το κεφάλι μου πονάει πολύ όταν διαβάζω. Ελπίζω ότι θα το τελειώσω γρήγορα.

Το Ιράν

Γύρισα από τη Νέα Ζηλανδία το Δεκέμβριο του 2018. Νομίζω πως 2018 ήταν ο καλύτερος έτος ποτέ. Θα μου λείπουν η Νέα Ζηλανδία και οι ανθρώποι που γνόρισα στο ταξίδι μου. Μάλλον θα ξανασυναντήσουμε μία μέρα με τους φίλους μου από τον Willowford. 

Επιτέλους συνάντησα την οικογένειά μου. Πήγαμε μαζί στο εστιατόριο και περάσαμε πάρα πολύ καλά.

Το Δεκέμβριο δεν έκανα τίποτα σχεδόν. Γιορτάσαμε τα χριστούγεννα, φάγαμε και δυστυχώς δεν κερδίσαμε τον αγώνα των χριστουγεννιάτικων σαλάτων που είχαμε κερδίσει πολλές φορές, ήταν κρίμα.

Σιγά-σιγά εγώ και ο φίλος μου ο Ιάκωβος, που τον ξέρω είκοσι χρόνια, ετοιμαζόμαστε για το ταξίδι στο Ιράν. Είχαμε κλείσει τα αεροπορικά εισιτήρια πριν από τέσσερις μήνες όταν ήμουνα στη Νέα Ζηλανδία, μετά από ο πρόεδρος ο Donald Τραμπ έγραψε κάτι άσχημο στο Twitter για το Ιράν και τα εισιτήρια ήταν πολύ φτηνά. Το μόνο πράγμα που δεν είχαμε ήταν η βίζα, πήγα στην Πράγα στην πρεσβεία του Ιράν για να πάρω την βίζα μου. Επισκέφτηκα τους φίλους μου και χορέψαμε τους ελληνικούς χορούς. Και πήρα μαζί μου το ακορντεόν μου και έπαιξα σε μία μπιραρία.

Τελικά ταξιδέψαμε με τον Ιάκωβο στο Ιράν. Το Ιράν είναι μία πανέμορφη χώρα με μεγάλη ιστορία. Φτάσαμε στην Τεχεράνη που μείναμε μόνο μία νύχτα γιατί η Τεχεράνη είναι μεγάλη πόλη και δε μας αρέσουν αυτές. Πήγαμε με το λεωφορείο στον Ισφαχάν, νομίζω πως αυτή η πόλη είναι η πιο όμορφη πόλη στο Ιράν. Υπάρχει μία πανέμορφη πλατεία στο κέντρο της πόλης και υπάρχει η αρμενική περιοχή με αρμένικα εστιατόρια και εκκλησίες. Επίσης μπορείς να μάθεις πολλά για τα μουσικά όργανα στο μουσείο των μουσικών οργάνων.

Η τρίτη πόλη που επισκεφτήκαμε ήταν το Ιαζντ, μία ερημική πόλη. Μάθαμε για τον ζωροαστρισμό, που είναι η παλιότερη μονοθεϊστική θρησκεία στον κόσμο και συνεχίσαμε με το λεωφορείο στο Σιράζ. Δίπλα απ’ το Σιράζ είναι η Νεκρόπολη, οι Πασαργάδες και η Περσέπολη, που κατάστρεψε ο Μέγας Αλέξανδρος. Εδώ τον λένε μόνο Αλέξανδρο.

Η Οικονομική κατάσταση του Ιράν δεν είναι καλή, πραγματικά είναι πολύ κακή, επειδή όλα ήταν φτηνά για μας τουρίστες. Φαγητά, ταξί και εισιτήρια. Κλείσαμε αεροπορικά εισιτήρια για ένα νησί και πληρώσαμε μόνο 15 € για ένα άτομο.

Το Qeshm είναι μικρό νησί με όμορφη φύση, σαν παράδεισος για γεωλόγους. Ήμασταν κουρασμένοι και εκεί ξεκουραστήκαμε. Αποφασίσαμε να πάμε στο Διζιν να κάνουμε σκι, έτσι κλείσαμε αεροπορικά εισιτήρια και πετάξαμε. Αυτή ήταν η πιο καλή απόφαση.

(Update) Κάναμε σκι στο Ντιζιν, ήταν καταπληκτικό.

Το τέλος

Όταν γύρισα από διακοπές στην Αυστραλία ταξίδευα μόνος μου. Οδήγησα από το Christchurch στη φάρμα που είχα τα πράγματά μου και σηνέχησα στο Picton που επιβίβασα σε φέριμποτ. Μετά συνέχησα κατευθείαν στο Hastings. Βρήκα δουλιά τη δεύτερη μέρα και δούλεψα πέντε εβδομάδες με ροδάκινα. Ένα σαβατοκύριακο πήγα στην Tauranga που δοκήμασα το «stand up paddling» και το «rafting».

Ένα μήνα πριν την αναχώρηση μου πήγα στο Raglan να κάνω σέρφινγκ και μετά στο Auckland να πουλήσω το αυτοκίνητό μου. Όταν γύρισα πίσω στο Hawke’s Bay άρχισα να δουλεύω στον οπωρώνα που ήταν η πρώτη μου δουλιά μου στη Νέα Ζηλανδία, επειδή είχα πολλούς φίλους εκεί.

Ο τελευταίος μήνας πέρασε πολύ γρήγορα και εγώ πήρα τέσσερις πτήσεις να ταξιδέψω στην Τσεχία και τώρα είμαι στο σπίτι μας στην Οστράβα.

Μελβούρνη

Πάντα ήθελα να πάω στη Μελβούρνη. Στην Αυστραλία δεν έχω πάει ποτέ. Υπάρχουν πολλοί έλληνες στη Μελβούρνη και ελληνική κουζίνα και μουσική! Έτσι έκλεισα τα αεροπορικά εισιτήρια και πήγα να κάνω διακοπές.

Τελείωσα τη δουλιά μου στη φάρμα, ετοιμάστηκα και πήγα στο Springs Junction να ξανασηνανδήσω το μηχανικό μου…. μετά συνέχησα στο Christchutch όπου έμεινα στο χοστελ που πριν ήταν φυλακή, τώρα πρέπει να πληρώσεις αν θέλεις να μένεις εκεί.

Το πρότο βράδι σηνάνδησα τον Μίκα. Εγώ και αυτός ταξιδέυαμε και δουλέυαμε μαζί στη Νέα Ζηλανδία. Τη δευτέρη μέρα γνωρίσαμε την Ελένη που μένει στη Μελβούρνη και πήγαμε μαζί σε εστιατόριο που έπεψε ζωντανή μουσική και χορέψαμε. Ήταν τέλειο. Το τρίτο βράδι γνώρισα τη Χονγκ, τον Φέλιξ και τη Μέλισα και πέξαμε παιχνίδια στο απαρτμάν τους και κολυμπήσαμε στην πισίνα τους.

Την τετάρτη μέρα πήγα με τη Μέλισα στο καζίνο. Στο καζίνο μας έδωσαν δέκα δολάρια δορεάν γιατί δεν είχαμε πάει ποτέ σε αυτό το καζίνο. Είχαμε μία μπήρα για πέντε δολάρια και πέξαμε για πέντε. Χάσαμε όλα και πήγαμε στο μουσείο της τέχνης. Αυτό το μουσείο είναι το πιο καλύτερο μουσείο που είδα. Υπάρχουν πολλές πίνακες και πολλά ενδιαφέρον πράγματα εκεί και είδα μία ζωγραφική από την Τσεχία. Το τέταρτο βράδι πήραμε μπήρες στο σπίτι της Ελένης και πέξαμε κιθάρα και ο Μικα έφηγε στο Sydney την επόμενη μέρα. Μετά συνάντησα τον Γιλαντ από το Ισραήλ και καθήσαμε στην ταβέρνα και μιλήσαμε πολύ για τον κόσμο.

Στην Αυστραλία υπάρχει ένα άθλημα σαν ποδόσφαιρο, αλλά πέζουν την μπάλα και με τα χαίρια τους.  Ήμουν  τυχερός. Είδα τον μεγαλύτερο αγώνα με χιλιάδες άνθρωπους στην πλατεία. Στο couchsurfing γνώρησα μερικούς τουρίστες από την Κολομπία, τη Βενεζουελα, την Ινδία και την Αίγηπτο. Πήγαμε στο μπαρ και μιλήσαμε για τις κουλτούρες μας. Η αγαπημένη μου ερώτηση είναι πως κάνει ο κόκορας. Στην κάθε χώρα κάνει διαφορετικό ήχο.

Επίσης πήγα στο ελληνικό μουσείο που διάβασα για την ελληνική ιστορία και πήγα στο εβραϊκό μουσίο και στο μουσίο των μετανάστων, γιατί στην Αυστραλία υπάρχουν πολλές μετανάστες. Πήγα για ψόνια γιατί κατέστρεψα πολλά ρούχα μου στη φάρμα. Η ζωή στη Μελβούρνη ήταν πολύ ακρηβή. Έπρεπε να πάω πίσο στη Νέα Ζηλανδία να δουλέψω.

Ο μηχανικός μου

Ο μηχανικός μου έφτιαξε το αυτοκίνιτό μου τέσσερεις φορές. Τη πρώτη φορά πήγα για το αυτοκίνητό μου, αλλά δεν το έφτιαξε σωστά και ξανάκανα αυτοστοπ γιατί το ίδιο πράγμα χάλασε σε λίγο. Αυτός πήρε το αυτοκίνητό μου για να το ξαναφτιάξει. Ήμουνα ήρεμος.

Ξανάφτιαξε αυτό και τρακάρησε στο άμαξι μου με το φορτηγό του και κατάστρεψε μία πόρτα. Το άσχημο όνειρο; Όχι. Μόνο πράγμα είναι.

Έφτιαξε αυτό για τρήτη φορά. Έπρεπε να αλλάξει μία πόρτα και έφερε το αυτοκίνητό  μου στη φάρμα. Ξέχασε να αλλάξει τη κλειδαριά έτσι δεν μπόρεσα να κλειδώσω τη πόρτα. Η παλιά κλειδαριά ήταν στο σπίτι του δυο ώρες μακριά.

Όταν τελείωσα τη δουλιά στη φάρμα πήγα στον μηχανικό. Αυτός προσπάθησε για μερικές ώρες αλλά έπρεπε να τον βοηθήσω. Μαζί αλλάξαμε τη κλειδαριά και σηνέχησα στο αεροδρομίο και πέταξα στη Μελβούρνη.

Οι σκληρές δουλιές μου στη φάρμα ήταν ιστορία. Δεν θέλω να δω αγελάδες ούτε γάλα... Ούτε αυτόν τον μηχανικό.

Ο χειμώνας

Πέρασα δέκα εβδομάδες στο Ashburton. Η πρώτη δουλιά μου ήταν τρομερή. Δούλευα στο χωράφι που στάθηκα δίπλα στο μηχάνιμα και πετούσα έξο κακές πατάτες. Τρεις μέρες.

Μετά δούλευα στο εργοστάσιο που φτιάχναμε τροφή για ζώα.

Έμενα σε ένα σπίτι με άλους ανθρώπους από την Γερμανία, Ουνγαρία και Τσεχία. Υπύρχαν εκεί το playstation, το WiFi, η μεγάλη τηλεώραση, ο μικρός σκύλος, ο μεγάλος κήπος, η μεγάλη κουζίνα, η κιθάρα.

Γνώρισα μερικούς καλούς άνθροπους στο Ashburton.

´Ενα σάβατο με τον συνάδελφο τον Richard κάναμε σκι στο Mt. Hutt. Ο Richard είναι εξήντα τεσσάρων χρονών και κάνει σκι. Τελευτέα φορά έκανα σκι πριν από δεκαπέντε χρονιά περίπου. ‘Ηταν καταπληκτηκό και εγώ πήγα εκεί για μία άλλη φορά μόνος μου. Γνώρισα δύο κορίτσια πάνω στο βουνό και κάναμε παρέα.

Ένα βράδι σε ένα πάρτι γνώρισα μία εκπαιδεύτρια γολφ. Εγώ και ο φίλος μου ο Μάρτιν πήγαμε μία μέρα να πέξουμε γολφ. Ήταν τέλιο. Μία μέρα θα ήθελα να ξαναπαίξω.

Το διαδικτίο είναι πάρα πολύ χρήσημο. Έχω καινούργια δασκάλα. Η Μαρία είναι από την Ελλάδα, κάνουμε μαθήματα online.

Δούλεψα δέκα εβδομάδες. Δεν μου άρεσαν το γκρίζο εργοστάσιο και οι απασχολιμένοι άνθροποι έτσι αποφάσισα να αλλάξω τη δουλιά. Ήθελα να δουλέψω σε φάρμα και βρήκα μία φάρμα κοντά στο Nelson. Μετακόμισα.

Πήρα όλα τα πράγματα μου και πήγα. Δυστυχώς το αυτοκίνητό μου χάλασε στα βουνά δυόμιση ώρες μακριά από τη φάρμα. Έκανα αυτοστοπ και βρήκα έναν μηχανικό που μου είπε πως θα φτιάξει το αυτοκίνητό μου σε μία εβδομάδα. Πήρα μερικά πράγματα στη σακούλη μου και έκανα αυτοστοπ μέχρι τη φάρμα τη νύχτα.

Η μεγάλη φάρμα είναι στο τέλος του κόσμου σε μία πανέμορφη κοιλάδα. Το πρώτο μαγαζί είναι δεκαπέντε χιλιόμετρα μακριά από εδώ. Υπάρχουν μόνο μερικά σπίτια εδώ. Δουλεύω με τέσσερις ανθρώπους και φροντίζουμε εννιακόσιες αγελάδες και σαράντα ταύρους.

Μένω στο μικρό σπιτάκι μόνος μου. Δεν έχω τηλεώραση ούτε WiFi. Είμαι εδώ πεντέ εβδομάδες ήδη. Το αυτοκήνιτό μου δεν έχω γιατί αυτός ο μηχανικός είναι πολύ άχρηστος. Αλλά είμαι πιο ευτυχισμένος. Το αφεντικό μου, η συναδελφός μου και εγώ κάναμε κυνήγι για ελάφι. Η δουλιά μου είναι εύκολη. Και η φύση είναι καταπληκτηκή εδώ.

Κάνουμε διακοπές - β

Σκεφτόμουν: χρειάζομαι τη άσκηση γιατί περνούσα πάρα πολύ χρόνο μπροστά τον υπολογιστή και τώρα είναι η ευκαιρία μου να κάνω κάτι διαφορετικό. Και πήγα στη Νέα Ζηλανδία. Είχα δίκιο αλλά… Μετά τις πεζοπορίες μας αισθάνομαι εκατόν χρονών. Κάνει κρύο και κοιμάμαι μέσα στο αυτοκίνητο μου για ένα μήνα ήδη. Είμαστε στα νότια και όλα τα πράγματα στη κατάστημα είναι πολύ ακριβά και η βενζίνη. Ταξίδεψα χίλια και πεντακόσια χιλιόμετρα από το Hastings ως εδώ. Βρεισκόμαστε στο «Te Anau». Το χειμώνα μόνο υπάρχουν τουρίστες και οι τρέλοι που ζούνε εδώ και αυτοί οι τουρίστες που είναι εδώ ξέχασαν να κοιτάζουν στο ημερολόγιο, σαν εμείς. Ευτυχώς χιόνισε πολύ και δεν μπορούμε να κάνουμε πεζοπορίες στα βουνά ξανά. Τελικά τα πόδια μου θα ξεκουραστούν… Κάνω λίγο πλάκα. Είναι εδώ πολύ ωραία, μόνο ανυπομονώ να γίνει πάλι καλοκαίρι. 

Ο Μίκα είναι λίγο θυμωμένος, αυτός προτιμάει να μην σταματήσει καθόλου. Θέλει να κάνει πεζοπορίες στα βουνά κάθε μέρα. Αυτός θα ήταν πολύ καλός στρατιώτης, μπορεί είναι ένα ρομπότ.

Και ο Χριστόφορος… Δεν ξέρω πως πάει αυτός: πρέπει να τον ρωτήσω, αλλά ακούει τη μουσική και φοράει τα ακουστικά όλη τη ώρα. Πιθανώς καλά.


Σε δύο εβδομάδες θα δουλεύουμε ξανά να κερδίσουμε χρήματα γιατί είμαστε σχεδόν στο τέλο. Θα βρούμε κάτι όταν θα είμαστε στη «Christchurch».

Στις φωτογραφίες είναι η κορυφή του βουνού που ονομάζεται «Ben Lomond» και ένα ταξίδι με πλοίο στο «Fiordland National Park».

Κάνουμε διακοπές

Δέκα εβδομάδες οδήγησα τα τρακτέρ και έκανα άλλες εργασίες στον οπωρώνα. Σχεδόν όλοι έφυγαν στο τέλο. Μερικοί άνθροποι πήγαν στο Βιετνάμ, άλλοι στο Νότιο Νησί, στην Αυστραλία, στην Ευρώπη. Συνέχισα να δουλεύω μερικές ημέρες. Είχα αγόρασει το αυτοκίνητο ήδη. Πλήρωσα δύο χιλιάδες δολάρια για Toyota Camry έτος 2000. Ένα κορίτσι από την Γερμανία είχε αυτό το αυτοκίνητο για ένα χρόνο για τα ταξίδια της. Αυτό δεν είναι μόνο αυτοκίνητο. Είναι και κουζίνα και υπνοδωμάτιο. Μόνο αγώρασα νέα ρόδα και ασφάλια αυτοκίνητου και έτσι αναχώρισα το Hawke’s Bay. Δεν ήμουν χαρούμενος γιατί η ζωή είναι πολύ ωραία στο Hawke’s Bay.

Η πρώτη στάση ήταν Γουέλινγκτον. Είχα πάει στο Γουέλινγκτον στην αρχή το Φευρουάριο και γνόρισα μερικούς τσέχους στην προτέβουσα. Τους έγραψα στο facebook και μου απάντισαν γρήγορα ότι θα είναι to πάρτι στο σπίτι του Γιοργο έτσι πήγα εκεί. Ήτανε πολλούς ανθρώπους εκεί και πολλά παιδάκια. Μαγείρεψα κρέπες για όλους. Όταν όλοι φύγανε, ο Γεώργιος μου έδωσε μία μπύρα και μία μεγάλη μπριζόλα και μιλήσαμε για τη ζωή. Κοιμήθηκα στο αυτοκίνητο μπροστά το σπίτι του και το πρωί συνέχοισα στο λιμάνι.

Στο φέρι ένας ηλικιωμένος άντρας μου ρώτησε αν πάω στο Νελσον. Τον βόηθησα γιατί τους φίλους μου περίμεναν στο Νελσον, πήγαμε μαζί. Ο Άλαν είναι ο δημοσιογράφος και ο φωτογράφος. Πάει στις φτωχογειτονιές και γράφει για τα σοβαρά προβλήματα των ανθροπών. Μου αγόρασε το βραδινό γιατί δεν ήθελα χρήματα για βενζίνη. Όταν ήρθαμε στο Νελσον αυτός πήγε στο σπίτι της αδερφής του και εγώ συνέχισα στο κεμπινγκ όπου περίμεναν ο Μικα και ο Χρίστος. Με τους δύο ταξιδεύω τώρα.

Ο Μίκα είναι ένας γερμάνος δεκαεννιά χρονών που σχεδιάζει τα ταξίδια μας και ο Χρίστος είναι ένας αμερικανός είκοσι δύο χρονών από το Ορεγον που κάνει πλάκα όλη τη ώρα. Είναι πιο νέοι απο μένα και εγώ πρέπει να συμβαδίζω με τους.

Στη αρχή νοικιάσαμε καγιάκ για δύο μέρες στο «Abel Tasman National Park». Πλεύσαμε κοντά στο ακρογιαλί και γύρω τα μικρά νησιά. Είχαμε το μεσημεριανό σε μία ωραία παραλία, μία απο δεκάδες. Είδαμε πολλά φώκια και πουλιά. Στο βράδι στήσαμε τη σκηνή μας στη παραλία και κάναμε μικρή βόλτα. Τη άλλη μέρα συνεχίσαμε. Ο οκεανός ήταν πιο ενεργητικός. Βρήκαμε δύο ωραίες λιμνοθάλασσες. Η δευτέρα είχε πολλά μικρά φωκιά. Κολύμπησαν κάτω και γύρω τα καγιάκ. Ήταν μαγικά αλλά δεν ήταν σωστό να είμαστε τόσο κοντά έτσι φήγαμε. Μετά επιστρέψαμε τα καγιάκ και κοιμηθήκαμε σε άλλη παραλία. Τη τρίτη μέρα κάναμε πεζοπορία στο ακρογιαλί και γυρίσαμε πίσω με το θαλάσσιο ταξί.

Το δευτέρο ταξίδι μας ήταν για μία μέρα μόνο. Πήγαμε στο «Nelson Lakes National Park» να κάνουμε πεζοπορία στα βουνά. Όταν ανεβήκαμε βγάλαμε φωτογραφίες γιατί η θέα ήταν καταπληκτική. Κατεβήκαμε κάτω και λίγες μέρες ξεκουραστήκαμε.

Συνεχίσαμε νότια με λίγες στάσεις. Έχουμε δει λίγους παγετώνες πάνω στα βουνά και λίμνες. Κάναμε τη επόμενη μεγάλη πεζοπορία στο «Mount Aspiring National Park». Ανεβήκαμε στο βουνό που ονομάζεται «Mt. Armstrong». Έπρεπε να σκαρφαλώσουμε λίγο. Έκανε κρύο. Πάνω στη κορυφή είχε χιόνι και πάγο και δυστυχώς ήμασταν μέσα στα σύννεφα. Το περισσότερο χρόνο δεν είδαμε τίποτα αλλά στο τέλο βγάλαμε λίγες φωτογραφίες και κατεβήκαμε.

Τώρα είμαστε στο «Wanaka» και είμαστε κουρασμένοι. Δε θέλω να δω κανένα βουνό τουλάχιστον τρεις μέρες αλλά ο Μικα σχεδίαζει επόμενη πεζοπορία ήδη…