Η δουλειά πάνω στο βουνό

Θα ήθελα να επιστρέψω σε γραφείο, έχω ξεκινήσω να ψάξω για εταιρία εδώ στην Οστράβα. Σιγά σιγά ... Στο μεταξύ βρήκα δουλειά πάνω στο Φαλακρό βουνό, δεν θέλω να είμαι στην πόλη μας τον Αύγουστο τον ολόκληρο μήνα.

Μία μέρα κάναμε πεζοπορία στο Φαλακρό βουνό και κοιμηθήκαμε πάνω στα βουνά με τους φίλους μου. Εκεί ρώτησα για δουλειά στο ξενοδοχίο, αν έχουν δουλιά για τον Αύγουστο και πάλι ήμουν τυχερός. Οι φίλοι μου γελάσανε τι ιδέα είχα, αλλά είμαι σύγουρος πως έκανα καλά.

Σε δύο εβδομάδες ξαναανέβηκα το Φαλακρό βουνό,  με το ακορδεόν μου και με το σακίδιο μου. Όταν ήμουνα εκεί χαιρέτησα τους υπάλληλους του εστιατορίου, τους καινούργιους συνάδελφους μου, και πήγα για ύπνο.

Ήμασταν επτά. Η επικεφαλής, η μαγείρισσα, εγώ, ένα αγόρι δεκαεπτά χρονών, και πολλά κορίτσια γύρω είκοσι. Μία τέλεια ετερία, αλλά δεν είχαμε χρόνο να κάνουμε τίποτα άλλο από την δουλιά, γιατί η δουλιά ξεκινάει στις επτά το πρωοί και τελιόνει στις ένδεκα το βράδυ, διότι οι χιλιάδες ανθρώποι ανεβαίνουν το βουνό κάθε μέρα το καλοκαίρι.

Παρόλο που δουλέψαμε ολόκληρες τέσσερεις μέρες σαν δούλοι, κάναμε πολλά αστία και το τελευτέο βράδυ κάναμε πάρτι και τραγουδήσαμε.

Τώρα τα πόδια μου και τα χέρια μου πονάνε. Είμαι πίσω στην πόλη και ξεκουράζομαι. Είναι απίστευτο πως ανυπομονώ να ξαναείμαι εκεί σε μία εβδομάδα. Η παρέα θα είναι άλλη, αλλά είμαι σήγουρος πως θα διασκεδάσουμε όταν θα καθαρίζουμε πατάτες, σκόρδο και κρεμίδια για ώρες ή όταν θα εξυπηρετούμε την άπειρη σειρά πελατών ή όταν θα πλένουμε πιάτα.

Ένα όνειρο (δεύτερο μέρος)

Την πρώτη μέρα σκοτώσαμε και ετοιμάσαμε δύο πρόβατα για την γιορτή, ένα μεγάλο και ένα μικρό. Έμαθα καινούργια πράγματα από έναν φίλο, που ο μπαμπάς του ήταν χασάπης και για αυτό ξέρει πολλά.

Ετοιμάσαμε όλα για το πάρτι και σιγά σιγά οι φίλοι και οι συμπαίκτοι μας ήρθαν στο χωριό. Όλοι άφησαν τα προβλήματα τους στις πόλεις τους και άρχισαν να απολαμβάνουν την ενεργιά του χωριού.

Την δεύτερη μέρα ξυπνήσαμε σκληρά, αλλά δεν αργήσαμε. Εγώ έψαξα φανέλες για την ομάδα μας και τις βρήκα. Ο τερματοφύλακας, ένας νεαρός από το χωριό, ήρθε ο τελευτέος. Φώρεσε περίεργα ρούχα, είχε τσιγάρο στο στόμα,  γάντια στο χέρι του και μία μπυρίτσα στο άλλο χέρι του, και είχε κοιμηθεί μόνο για τρεις ώρες, όπως μας είπε με χαμόγελο. Εμείς, που τον ξέρουμε, δεν χάσαμε την ελπίδα. Οι άνθρωποι από το χωριό δεν κουράζουν ποτέ.

Έτσι χάσαμε δύο αγόνες και φέραμε μία ισοπαρία. Ήταν πικρό για μένα και για άλλους. Δεν έχουμε κερδίσει το τουρνουά ποτέ. Αλλά έχουμε λόγο να δεν σταματήσουμε, να ξαναέρθουμε και να προσπατήσουμε πάλι. Τον επόμενο χρόνο θα έχουμε δυνατή ομάδα σίγουρα. Ακόμα έχουμε μερικά χρόνια να κερδίσουμε τουλάχιστον μία φορά. Ακόμα έχουμε το όνειρο μας.

Περάσαμε πάρα πολύ ωραία για δύο επόμενες μέρες. Έπαιξα τον ακορδεόν μου μερικές φορές, ανεβήκαμε τον λόφο, κάναμε παρέα με τους φίλους από το χωριό. Η επιστροφή δεν ήταν εύκολη.

Ένα όνειρο (πρώτο μέρος)

Υπάρχει ένα χωριό στα βουνά μακριά από τον πολιτισμό. Μόνο μερικοί άνθρωποι μένουν εκεί, λιγότερο από εκατόν. Ένας φίλος ζει εκεί με την γυναίκα του και την κόρι του στο παλιό σπίτι του πατέρα του. Έχει και πολλά πρόβατα και έναν σκύλο και μεγάλο κήπο με δένδρα και φρούτα.

Αυτό το χωριό είναι σαν ένας παράδισος με ησυχία. Υπάρχουν λόφοι γύρω απο το χωριό και ένας παλιός δρόμος με δεκατέσσερα άγαλματα με εικόνες του Χρηστού σαν στην Οδό του Μαρτυρίου.

Έχει πανηγύρι την πρώτη Κυριακή του Άυγουστου κάθε χρόνο. Ο κόσμος έρχαιται από μακριά να ανεβένει τον δρόμο και να δει την θέα της βορικής περιοχής της Χανάς.

Εμείς, η παρέα μας από την Οστράβα, ερχόμαστε για άλλο λόγο. Παίζουμε ποδόσφερο.