Την Τρίτη κοιμήθηκα μόνο δύο ώρες γιατί γιορτάσαμε λίγο, και την Τετάρτη ξύπνησα αργά. Έτρεξα από το υπνοδωμάτιο στο σαλόνι, από το σαλόνι στο δεύτερο υπνοδωμάτιο, από το δεύτερο υπνοδωμάτιο στο σαλόνι… πίσω και πίσω, και πήρα τα πράγματα· ευτυχώς όλα όσα χρειαζόμουν για να μπω στη Νέα Ζηλανδία – το διαβατήριο, τα αεροπορικά εισιτήρια, η βίζα, η ασφάλεια, η άδεια οδήγησης...
Βγήκα από την πόρτα και ο πατέρας μου περίμενε κοντά στο σπίτι μου με το αυτοκίνητο, και πήγαμε στον σταθμό του τρένου. Αφού φτάσαμε στον σταθμό, μου είπε να είμαι καλά και έφυγε. Στο τρένο κοιμήθηκα και ξύπνησα στην Πράγα. Από τον σταθμό του τρένου πήρα το λεωφορείο για το αεροδρόμιο, όπου έμαθα ότι ακύρωσαν την πτήση μου και μου είπαν ότι θα πετάξω στη Φρανκφούρτη.
EDIT 2025: Στην Πράγα είδα στο αεροδρόμιο τον Jiří „Denisa“ Procházka· τότε δεν ήξερα ότι αυτός θα γινόταν πρωταθλητής του UFC σε μερικά χρόνια.
Έτσι πέταξα στη Φρανκφούρτη και εκεί άλλαξα αεροπλάνο για το Πεκίνο. Σε όλη την πτήση κοιμήθηκα γιατί καθόμουν μόνος σε τρεις θέσεις.
Στο αεροδρόμιο του Πεκίνου βρήκα ένα ντους· νομίζω ήταν για τους υπαλλήλους, αλλά κανείς δεν με είδε, μπήκα μέσα και έκανα ένα πολύ ωραίο ντους, το χρειαζόμουν πάρα πολύ μετά από ώρες και ώρες στα δύο αεροπλάνα. Μετά έβαλα το πορτοφόλι μου στο μπουφάν μου για να μην με κλέψουν και κοιμήθηκα σε ένα παγκάκι. Όταν ξύπνησα, πήγα στην πύλη και μπήκα στο τελευταίο αεροπλάνο και πέταξα στο Όκλαντ. Κοιμήθηκα στο αεροπλάνο ξανά. Όταν φτάσαμε, έκανε πολλή ζέστη· έβγαλα το μπουφάν μου, βγήκα έξω και είδα έναν φοίνικα. Είχα ταξιδέψει από τον χειμώνα στο καλοκαίρι.
Τελικά ήμουν στη Νέα Ζηλανδία. Μετά από δύο μέρες με το αυτοκίνητο, με το τρένο, με τρία αεροπλάνα και με το λεωφορείο, βρέθηκα στο κέντρο του Όκλαντ – και ήταν καλοκαίρι.
Το ταξίδι δεν ήταν ευχάριστο, αλλά κοιμήθηκα πολύ και παντού. Στο ταξίδι μου άκουσα πολλούς ανθρώπους από την Τσεχία, αλλά μίλησα μόνο με δύο. Στο Όκλαντ γνώρισα τρεις ανθρώπους από την Τσεχία και ίσως πάμε μαζί σε ένα μπαρ.
