Άρχισα να μαθαίνω ελληνικά όταν ήμουν παιδί. Ήξερα τα χρώματα, τα ζώα, τους αριθμούς... αλλά όταν ήμουν τριών χρονών, η γιαγιά μου πέθανε. Από τότε μιλούσαμε στο σπίτι σχεδόν μόνο τσεχικά. Όταν ήμουν δεκαπέντε χρονών, έμαθα το ελληνικό αλφάβητο. Πριν από δύο χρόνια, στα είκοσι έξι μου, αποφάσισα να αρχίσω ξανά να μαθαίνω. Εγώ και ο ξάδερφός μου ξεκινήσαμε μαζί στην Οστράβα με τη Μιχάελα. Η Μιχάελα είναι Τσέχα, σπούδασε ελληνικά και δούλευε στην Ελλάδα με τους τουρίστες.
Μετά από έναν χρόνο μετακόμισα στην Πράγα και εκεί έψαξα πού μπορώ να συνεχίσω με τα μαθήματα. Βρήκα την Κατερίνα, τη δασκάλα της ελληνικής κοινότητας της Πράγας. Η Κατερίνα είναι Ελληνίδα που μένει στην Πράγα, δουλεύει ως ξεναγός και είναι δασκάλα· έχει μια τάξη όπου σπουδάζουν πολλοί φοιτητές όπως εγώ.
Τώρα που θα φύγω, πιστεύω ότι θα βρω κάποια δασκάλα ή κάποιον δάσκαλο στο διαδίκτυο για να κάνουμε μαθήματα στο Skype, και θα προσπαθώ να παίρνω συχνά τηλέφωνο τη μητέρα μου. Αλλά δεν είναι εύκολο να μιλάμε μαζί στα ελληνικά — πάντα γυρνάμε στα τσεχικά. Επίσης, ο φίλος μου ο Κυριάκος θα έχει χρόνο για εμένα στο Skype· είναι συνταξιούχος και καλός φίλος του πατέρα μου.
