Η δουλειά πάνω στο βουνό

Θα ήθελα να επιστρέψω σε γραφείο, έχω ξεκινήσω να ψάξω για εταιρία εδώ στην Οστράβα. Σιγά σιγά ... Στο μεταξύ βρήκα δουλειά πάνω στο Φαλακρό βουνό, δεν θέλω να είμαι στην πόλη μας τον Αύγουστο τον ολόκληρο μήνα.

Μία μέρα κάναμε πεζοπορία στο Φαλακρό βουνό και κοιμηθήκαμε πάνω στα βουνά με τους φίλους μου. Εκεί ρώτησα για δουλειά στο ξενοδοχίο, αν έχουν δουλιά για τον Αύγουστο και πάλι ήμουν τυχερός. Οι φίλοι μου γελάσανε τι ιδέα είχα, αλλά είμαι σύγουρος πως έκανα καλά.

Σε δύο εβδομάδες ξαναανέβηκα το Φαλακρό βουνό,  με το ακορδεόν μου και με το σακίδιο μου. Όταν ήμουνα εκεί χαιρέτησα τους υπάλληλους του εστιατορίου, τους καινούργιους συνάδελφους μου, και πήγα για ύπνο.

Ήμασταν επτά. Η επικεφαλής, η μαγείρισσα, εγώ, ένα αγόρι δεκαεπτά χρονών, και πολλά κορίτσια γύρω είκοσι. Μία τέλεια ετερία, αλλά δεν είχαμε χρόνο να κάνουμε τίποτα άλλο από την δουλιά, γιατί η δουλιά ξεκινάει στις επτά το πρωοί και τελιόνει στις ένδεκα το βράδυ, διότι οι χιλιάδες ανθρώποι ανεβαίνουν το βουνό κάθε μέρα το καλοκαίρι.

Παρόλο που δουλέψαμε ολόκληρες τέσσερεις μέρες σαν δούλοι, κάναμε πολλά αστία και το τελευτέο βράδυ κάναμε πάρτι και τραγουδήσαμε.

Τώρα τα πόδια μου και τα χέρια μου πονάνε. Είμαι πίσω στην πόλη και ξεκουράζομαι. Είναι απίστευτο πως ανυπομονώ να ξαναείμαι εκεί σε μία εβδομάδα. Η παρέα θα είναι άλλη, αλλά είμαι σήγουρος πως θα διασκεδάσουμε όταν θα καθαρίζουμε πατάτες, σκόρδο και κρεμίδια για ώρες ή όταν θα εξυπηρετούμε την άπειρη σειρά πελατών ή όταν θα πλένουμε πιάτα.